وقتی اولین بار به سینما برای دیدن فیلم عروس رفتم احساس کردم بهروز افخمی برای انتخاب نقش عروس از خوب کسی استفاده کرده،عروسه دیگه ، فیلم بر اساس زیبایی این عروس شکل میگیره ولی شاید کمتر کسی حس میکرد که این عروس یه روزی بر اوج قله بازیگری بشینه و باصطلاح بازیگر زن مولف سینمای ایران بشه، اوج کارهای اون با داریوش مهرجویی و بازی در فیلمای بعدی بود که کم کم اونومطرح کرد وقتی بازیهاشو مرور میکنم اینقدر نقطه قوت تو بازیها و دیالوگاش هست که حیفم میاد به بعضی هاش اشاره کنم فقط یه سکانس رو دوست دارم بگم صحنه آخر فیلم دو زن وقتی که با مریلا زارعی صحبت میکرد یادتونه؟ کلمه رویا رو اینقدر زیبا ادا میکرد و بار ملودرام فیلم رو با بغض هاش بدوش میکشید که دل هر بیننده ای رو میلرزوند و این صحنه فراموش نشدنیه.